maandag 29 februari 2016

Kringloop mazzeltje




Vorige week zei Paul een keer, goh zullen we even naar het tuincentrum, je hebt nog een bloemetje te goed voor Valentijn. Ach ja lijkt me wel leuk, maar zegt ie dan wil ik ook graag even naar die nieuwe kringloopwinkel. Nou ja vooruit als ik hem daar een plezier mee kan doen. Dus wij op naar het tuincentrum en op de terugweg naar de kringloop. Bij het tuincentrum wat plantjes gehaald voor in de vensterbank, voor buiten is het nog wat te koud, komt nog wel. Daarna naar de kringloop. Bij binnenkomst loopt Paul al snel overal bij langs te strúnen en ik raak in gesprek met een mevrouw met een super lieve pup. 





Totdat mijn oog op iets valt. Dat zal toch niet waar zijn hè?. Nou niet te enthousiast worden, was mijn eerste reactie, want stel dat er nog over de prijs moet worden onderhandeld. Dus ik loop er langzaam naar toe, mijn hart begint al wel sneller te kloppen. Ik kijk in het koffertje en ja hoor, echt waar. Het is een Singer Featherweight en ook nog eens een hele mooie zag ik direct.  Ik kan je zeggen dat er dan heel wat door je heen gaat. Maar ik bleef rustig, eerst maar eens op zoek naar het prijskaartje. Keurig aan het handvat hing een kaartje met een prijs. Nou toen ik dat las, maakte mijn hart een huppeldansje en kon ik wel jubelen. Maar nog steeds bleef ik rustig, oh jongens wat zou ik goed in pokeren zijn. Ik zei tegen de verkoopster, goh wat een leuk Singertje, waarop Paul naar mij toe kwam en vroeg, een ECHTE.  Jazeker. . Nou zei Paul, dan krijg je die van mij cadeau, waarop de verkoopster zei, Goh dan heb jij een leuke dag vandaag. Van binnen moest ik lachen en dacht, nou dat weet ik wel zeker. Machine weer in de koffer en op naar huis. Onderweg heb ik wel honderd keer geroepen. Wauw wat een mazzel, wat een geluk. Thuis op de computer nagekeken van welke datum de machine is. Onderweg zat ik nog te dromen, stel dat ie nou ook nog van mijn bouwjaar is. Die droom werd snel opgelost, het machientje is van 14 februari 1955 heel veel jaartjes ouder dan ik dus. Zij kreeg dan ook de naam Valentine. Ze is tenslotte van 14 februari en ook nog eens mijn verlate valentijns cadeautje van Paul. 











Valentine is 4 jaar jonger dan mijn Mrs. Edith. Zij heeft een rechte scrollplaat en is minder sierlijk versierd. Er zit wel een heel handige maattabel op de naaiplaat,  het lichtknopje zit op een andere plek en er zit een Nederlandse handleiding bij. Zij is dus destijds voor de Nederlandse markt gemaakt terwijl Mrs. Edith voor de Amerikaanse markt is gemaakt.






 Ik had eens bij Francis op haar blog gelezen dat men vroeger condensators plaatste in de machine en/of voetpedaal en dat deze verwijderd moeten worden. Kijk maar even op haar blog, als je dan in de zoekbalk condensator typt kun je er alles over lezen. Paul gaat binnenkort deze uit het voetpedaal halen  en ook de bedrading moet denk even gemoderniseerd worden. Maar verder is het machientje helemaal perfect en super schoon. Zoals je op de foto van de onderkant kunt zien. 







Afgelopen week heb ik haar geprobeerd. In eerste instantie draaide steeds de draad om  het spoelhuis, ik kon maar niet bedenken wat er aan de hand kon zijn. Na even googlen en een berichtje naar Francis, kwam ik erachter dat de naald er verkeerd om in zat. De platte kant zat naar rechts en deze moet naar links. En ja hoor toen deed ie het perfect, na ook nog even de draadspanning aangepast te hebben. 






Machientje is verwend met overal een drup olie en toen kon ik er mijn eerste werkstuk op maken. Een lavendelzakje van Farmyard Quilting. Handig, want een lieve vriendin was jarig, dus had ik meteen een leuk cadeau.  





In de nette koffer zaten ook nog het originele olieflesje, tube naaimachine vet en een pakje naalden. In het  nog prachtige doosje zitten verschillende voetjes. En oa. een veertje. In eerste instantie was ik bang dat deze ergens uit was geraakt en dat de machine niet meer zou werken. Ik heb toen Mrs Edith netjes uitgekleed en ernaast gezet om te kijken of ik een verschil kon vinden. Maar ze zagen er beide perfect hetzelfde uit. Nou hoofdbrekens om te kunnen bedenken waar deze veer zich dan in de machine behoorde te bevinden. Lang leve Google. In Amerika kun je nog heel veel onderdelen vinden en dus oa ook deze veer. Hij werd spoolpin spring genoemd, daarop gegoogeld en toen kwam onderstaand plaatje tevoorschijn. 

Afbeeldingsresultaat voor spool pin spring

Je zet hem dus op de pin waar het klosje garen ophoort, daaroverheen komt dan je klosje garen, dit voorkomt het rammelen van je klosje garen tijdens het naaien. Dat zelfs deze er nog bij zit, geeft wel aan dat de vorige eigenaresse of heel zuinig is geweest op haar Singertje of dat ze haar erg weinig heeft gebruikt. 

Dit was dus een kringloop mazzel die je waarschijnlijk maar één keer in je leven meemaakt. Dit soort machientjes zijn gewoon in Nederland zeer zeldzaam en om dan zomaar een tegen te komen in deze perfecte staat is een echt geluksmomentje.

Maar mocht je nu ook eens op een Singer Featherweight willen naaien of er over nadenken er een aan te schaffen dan is het misschien leuk te weten dat Francis heel graag naar Friesland komt voor een workshop. Zij kan dan een aantal machientjes meenemen zodat  je ook eens een werkstukje kunt maken op zo'n geweldig machientje. En heb je al een Singertje en lijkt het je leuk om te leren hoe je je machientje moet onderhouden, ook dan kun je meedoen. Bij voldoende aanmeldingen kunnen we in overleg een datum prikken. Dus schroom niet en doe een berichtje naar  mij . 






Ik ga nu eerst maar eens tossen, om uit te maken achter welke Singer ik mij vandaag ga vermaken.


Groetjes en tot de volgende keer,
Brigitt@

zondag 21 februari 2016

En dan zomaar ineens....





Heb ik weer een blogje geschreven, is de top van de Worthing Downs quilt klaar, met uitzondering van de rand blokjes en heb ik weer eens een blokje voor mijn Dear Roses gemaakt.



Alle blokken zijn nu klaar, sommige heb ik nog iets extra's meegegeven, zoals bij deze een rondje in het midden.



Het was nog een hele klus om alle blokjes netjes aan elkaar te krijgen. Eerst uiteraard allemaal op maat gesneden en toen kwam ik er tot mijn grote schrik achter dat een aantal blokken niet groot genoeg waren. Hoe dit heeft kunnen gebeuren is nog altijd een raadsel. Ik vermoed dat het komt omdat ik de malletjes maakte van scheurvlies, deze malletjes gebruikte ik meerdere keren. Door het strijken gaan ze toch krimpen heb ik gemerkt. Nou ja, ik heb ze opnieuw gemaakt en nu kloppen ze allemaal. Maar voortaan controleer ik mijn blokjes direct, dat begrijp je wel denk.







De blokjes had ik eerst met Mrs. Edith aan elkaar gezet. Dat ging lekker dacht ik, lekker snel klaar. Nou dat had ik dus even echt helemaal mis, was er niet tevreden mee. Hier en daar ging het toch niet goed, ondanks dat ik alles goed had gespeld. Dus alles weer uitgehaald, nou en neem maar van mij aan dat dat niet een gezellige klus is. Snel ging het toen ook niet meer, maar ik ben blij dat ik het toch heb gedaan. Alle blokjes zijn nu met de hand aan elkaar gezet en ik ben nu wel tevreden.




De quilt werd in onderdelen al even op zijn plekje gehangen. Durf hem, nu hij al zo groot en zwaar is geworden, niet meer op te hangen. Hij ligt dan ook mooi opgevouwen over mijn quilt-rek te wachten op de 54 randblokjes. 





Afgelopen vrijdag weer eens een blokje voor mijn Dear Roses gemaakt tijdens de bee van de Ferknipte Froulju. Altijd een dag om naar uit te kijken en heerlijk om aan terug te denken. Wat zijn we in die anderhalf jaar toch een hechte vriendinnengroep geworden. En wat helemaal zo leuk is, binnenkort kunnen jullie ons bewonderen in de nieuwe glossy voor quiltsters. De voorkant beloofd ons een prachtig blad. De Klossie is hier te bestellen  





Wil tot slot nog even deze foto met jullie delen. Op een ochtend toen ik de blokjes aan elkaar aan het zetten was, werd ik ineens afgeleid door een viertal puttertjes, waarvan eentje zo mooi zat te drinken uit de sloot achter huis. 




Vandaag weer een leuke dag gehad. Paul had vrijdag, toen ik naar de bee was, 
een grote pan vol erwtensoep gekookt. Gisteravond zijn mijn schoonouders wezen 
proeven en vandaag heb ik mijn ouders voor een dagje opgehaald. 
Altijd gezellig. En oh ja, de erwtensoep was heerlijk. 

Zal proberen weer wat vaker te bloggen, maar beloof niets,



Groetjes en tot de volgende keer,
Brigitt@