donderdag 26 maart 2015

Mrs. Edith




Een tijdje terug zaten we gezellig te kletsen over hobby's.  Onze sleepboot van 1951 is de hobby van Paul. De boot netjes houden, de motor goed onderhouden is zijn passie. Heel veel tijd besteed hij hieraan. Grote bijkomstigheid van zijn hobby is, dat we er zomers heerlijk mee op vakantie kunnen en als het in het weekend mooi weer is kunnen we lekker het water op. Sinds een aantal jaren hebben onze pubers hun eigen opduwertje, deze is van 1927, ook echt een oudje dus. 






Nu vertelde ik, dat er machientjes zijn van vroeger, waar men weer veel gebruik van maakt tegenwoordig met het quilten. De Singer Featherweight. Ooh zei mijn man, dat vind ik leuk, laat eens zien. Dus snel gegoogeld en hem diverse machientjes laten zien. Ach wat vind ik die nu leuk, kijk maar of je er één kunt vinden, dan krijg je die van mij. Nou dat liet ik mij natuurlijk geen twee keer zeggen. Dus op marktplaats gekeken, maar helaas niets. Toen kwam ik toevallig op de weblog van Francis Gortemaker terecht. Zij had net een blogje geschreven over een Singertje met een verhaal, dus reageerde ik bij haar dat ze een bofkont was dat zij dat machientje had kunnen kopen. En tot mijn grote verbazing, reageerde zij met de mededeling dat het machientje te koop was. Nou toen was de koop snel beslecht. 

Afgelopen zondag zijn we dan ook de dijk overgegaan en hebben het machientje opgehaald. Helemaal leuk. We werden heel hartelijk ontvangen bij Francis en hebben een uitgebreide uitleg gehad over de werking en het onderhoud van het Singertje. 




En nu het leuke verhaal achter dit machientje, sommigen hebben het waarschijnlijk al gelezen op Francis haar blog, maar voor de anderen volgt het verhaal hier nog een keer. 



 


Dit Singertje is in 1951 gekocht op de Bahama's in een fietsenwinkel door Dhr. Smith voor zijn vrouw Edith. De heer Smith was R.A.F. piloot en werd later overgeplaatst naar Canada, daar is in 1971 het machientje waarschijnlijk voor een onderhoudsbeurt aangeboden geweest, gezien het label op de koffer.  Later zijn ze geëmigreerd naar Engeland. Daar is onlangs Edith Smith overleden, volgens de verkoper van het Singertje, zou mevrouw Smith heel blij zijn geweest dat haar Singertje nu in goede handen is. Dit is namelijk wat hij schreef.   Mrs. Smith would have been very pleased to know her Singer featherweight still lives on.

Zo leuk dit, ik hoop ooit nog eens uit te kunnen vinden waar de nabestaanden van Mrs. Smith zich nu bevinden, het schijnt dat er nog een zoon van hen op de Bahama's woont. Wie weet kom ik via Google ooit nog eens in contact. 







Inmiddels een quiltje voor onder het machientje gemaakt, natuurlijk op het machientje. En ze werkt heerlijk en heeft een heel aangenaam geluidje. Er zit ook nog een in de ditch quilt voetje bij en een free motion quilt voetje. Binnenkort beide maar eens gaan uitproberen. 




In Amerika is het de gewoonte om je Singer Featherweight een naam te geven, nou daar hoefde ik natuurlijk niet lang over na te denken.  Ze heeft van mij de naam Mrs. Edith gekregen. En kijk nou toch hoe klein ze is, ze kan bijna zo mee in mijn handtas.




Als ik haar niet gebruik, staat ze mooi te pronken hier midden op tafel. Het is zo'n mooi klein machientje, een schatje om naar te kijken. Nou en die stop je toch niet in haar koffertje weg!









Gisteren kreeg ik van mijn moeder een echt oud houten klosje garen, wat nog van haar moeder is geweest, mijn beppe dus, en haar vingerhoed. Ben er helemaal blij mee. Staat onder een stolp mooi bij het machientje op tafel. 

Hieronder nog een paar sfeerfoto's van Mrs. Edith.  Ben er zo vreselijk blij mee en ik hoop dat we samen nog heel veel quiltjes mogen maken. 



















                                            Groetjes en tot de volgende keer,
                                                              Brigitt@

zaterdag 21 maart 2015

Lente, waar ben je?





Op deze regenachtige eerste lentedag, laat ik hier maar even wat echte lente foto's zien. 

Als ik 's ochtends boven de ramen  open doe, is dit het eerste wat ik zie. 











En als ik dan beneden de rolgordijnen omhoog draai, zie ik dit.




En kom ik in de keuken en kijk naar buiten, dan zie ik dit.






En ga ik dan naar buiten om een boodschap te doen, loopt er dit op de oprit en op straat.





Helemaal niet verkeerd toch?. 

Maar je snapt wel dat ik door al dit liefs weinig aan quilten toekom, doe niet anders dan ergens door een raam  gluren. Of ik ben buiten aan het fotograferen.









Hoop dat het lenteweer, snel terug komt.



                                               Groetjes en tot de volgende keer,
                                                                  Brigitt@





zaterdag 14 maart 2015

Een gezellige vrijdag de 13e met een speciale missie

Wat hebben wij, Marguerite en ik, een gezellig dagje gehad vrijdag de 13e. 's Ochtends op tijd vertrokken met de trein richting Utrecht en daar overgestapt op de trein naar Den Bosch. De rit van 2 1/2 uur was zomaar voorbij. Onderweg lekker zitten kletsen en van alles voorbij zien komen.




                                                           We gaan op reis en nemen mee.......


In  Den Bosch uit de trein gestapt en buiten het station liepen we zo tegen het elektrische busje aan. Hier ingestapt en bij de buschauffeur aangegeven dat we er bij de kookwinkel weer uit wilden. De buschauffeur was zo gezellig en hij vertelde zo leuk, dat toen hij riep dat we er  uit moesten, wij spontaan besloten te blijven zitten om nog even te genieten van de rondrit door Den Bosch.








Bij de Sint-Janskathedraal zijn we uitgestapt, want die moesten we natuurlijk van dichtbij bekijken. Ooh wat een mooie kerk, prachtig. En zo mooi gerestaureerd een tijdje terug. Wat een mooie beelden, kleine, grootte en waar je ook keek overal zag je wel  iets moois.  Met manlief al afgesproken dat we samen nog een keer naar Den Bosch gaan om de kerk ook van binnen te bewonderen.






Nog even gezocht naar de engel met de telefoon. Wat nog wat hilariteit opleverde, toen iemand ons ongevraagd aanwees waar deze engel zich bevond en ons vroeg naar welk nummer wij, dachten te kunnen bellen, met de engel.






Even een rondje om de kerk gelopen  alvorens het centrum in te duiken, waar we ons heel welkom voelden.







Eenmaal in het centrum kwamen we er achter dat Den Bosch een hele gezellige winkelstad is met heel veel gezellige terrasjes en leuke boetiekjes. Omdat het nog best fris was, besloten we bij de Chocolate Companie in de Hinthamerstraat 57 naar binnen te gaan.









Nou en dat was zeker geen verkeerde keuze. Hier hebben we heel gezellig gezeten en genoten van een heerlijke Bossche Bol en een bakje thee.



                                                                   En ze zijn hier voorbereid op de komst van quiltsters.
                                                                               Zijn dit geen mooie servetjes?


Zo dat was ook gelijk onze lunch. Na de "lunch" zijn we op zoek gegaan naar het hoofddoel van onze reis.
Het was even zoeken, maar dat is zeker niet erg in deze mooie stad.





En dan ineens sta je er zomaar voor de deur, we misten nog even de bloembak, maar het uithangbord was ook duidelijk genoeg. Één druk op de bel en we werden heel hartelijk ontvangen door Herman en Wietske.
We waren nog niet binnen of we hadden al een kopje thee. En gezelschap van de poes.




Wietske heeft ons met heel veel enthousiasme haar winkeltje in de woonkamer laten zien.  Zo gezellig in huiselijke sfeer en ze heeft ons beloofd deze sfeer ook mee te nemen naar beneden, als de winkel daar klaar is. We mochten even door het hek gluren zodat we ons een beeld konden vormen van hoe het er in de zomer zal gaan uitzien. Dat deze winkel, met ruime cursusruimte straks (en eigenlijk nu al) een aanwinst voor Den Bosch is, is voor ons heel duidelijk. En met de belofte dat we in de zomer nog een keer terugkomen, zijn we weer richting centrum gegaan.

We hebben nog even met het rondvaartbedrijf gebeld om te horen of er ook nog rondvaarten waren. Dat leek ons toch ook wel erg leuk, maar helaas kregen we het bericht dat ze motorstoring hadden en dat er niet werd gevaren vandaag. Dus weer een reden er bij, om zeker een keer terug te keren naar Den Bosch.

Nog gezellig de winkels langs gestruind en op het grote plein een bakje kibbeling gekocht en in het zonnetje opgegeten. En toch was het koud, hééél koud. Omdat het de dag ervoor bij ons in het noorden zulk heerlijk weer was en wij immers nu naar het "warme" zuiden gingen, niet de dikste jassen aangetrokken. Nou en dat was een verkeerde keus, want  in het zuiden was het nog best fris.




Op de terugreis naar het station, kwamen we langs de Echte Bossche Bollen banketbakkerij, dus besloten we om nog lekkere Bollen mee te nemen voor het thuisfront. Toen ik Marguerite vroeg, hoe laat het was en zij antwoordde dat het 2 minuten voor 6 was, een eindsprintje genomen, het zal je toch gebeuren dat de winkel voor je neus dichtgaat en wij zonder Bollen naar huis moesten. Bijna was dit misgegaan, want door de haast viel ik over het stoepje, met de deur in huis en bijna met mijn neus in de vitrine met Bossche Bollen. Tsja het was tenslotte vrijdag de 13e.  Gelukkig ging alles toch nog goed en konden we elk met 4 Bollen de trein in.


Altijd al gezegd dat quilten hogere wiskunde is en in de trein kreeg ik daar het bewijs van. Naast ons zat, naar wat later bleek, een wiskunde leraar op zijn tablet een nieuw wiskunde boek te schrijven voor het VWO. En kijk nou toch eens wat er op zijn scherm stond.




Een zelfde "quilt" blokje als dat ik op dat moment in mijn blik had zitten. Netjes gevraagd of ik er een foto van mocht maken. En dat mocht. Hij heeft ons nog geprobeerd uit te leggen dat zijn blokje oneindig vaak gemaakt kon worden, maar dat dat met ons blokje niet zou lukken. Waarom niet, dat weet ik niet meer, sorry.

Thuis aangekomen hebben we nog een bakje thee gehad en bij de houtkachel ons lekker opgewarmd, waarna Marguerite weer richting huis ging en er zo een einde kwam aan ons dagje uit. En ooh wat hebben we lol gehad. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, nou wij kunnen er de komende 14 dagen weer tegen. Ik heb er zelf niets van gemerkt en ook van Paul geen commentaar gehad, maar het zou mij niets verbazen dat ik vannacht in mijn slaap nog aan het giechelen was.



En we kwamen weer thuis en namen mee..... Juist de aankopen bij Wietske, 4 heerlijke Bossche Bollen en een onaangeroerd voorbereid Dear Jane blokje.


Het was dus een super dag, een dag met een gouden randje en zeker voor herhaling vatbaar. Toch Marguerite?


                                                    Groetjes en tot de volgende keer,
                                                                       Brigitt@


woensdag 11 maart 2015

Heerlijk, het is voorjaar!

Het eerste lammetje is er ook al weer.  Elk jaar haalt de buurman zijn schapen naar huis om te lammeren. Ze lopen dan bij ons voor huis in het plantsoen. Zo geweldig. Het is elk jaar weer een feestje als het eerste lammetje er is.  Hopelijk volgen er nog heel veel en kunnen we nog weken genieten van het jonge grut bij ons voor de deur.  . 









Inmiddels zit het lente quiltje  in de ring en kan er gequilt worden, want voor je het weet is het straks weer pasen.









 En wat is er nu heerlijker dan samen buiten in het zonnetje zitten quilten.



Geniet nog maar even lekker van het mooie lenteweer.  


                                                             Groetjes en tot de volgende keer,
                                                                                Brigitt@